بیشتر بخوانید:
* نقدینگی، بلا یا نعمت؟
واقعیت این است که مردم محلی را برای سپرده‌گذاری و سرمایه‌گذاری پول خود ترجیح می‌دهند که اولاً خطر کمتری داشته باشد و ثانیاً سود بیشتری نصیبشان شود. محل‌هایی که می‌تواند سرمایه‌گذاری در آن‌ها انجام شود عبارت‌اند از:
- سپرده‌های بانکی
- طلا
- ارز
- مسکن
- فعالیت‌های تولیدی و مولد
در اغلب کشورهای دنیا مانند ایالات‌متحده، فرانسه، هند، کره جنوبی، ژاپن و بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه، دولت‌ها با رگلاتوری مناسب و وضع قوانین مالیات بر عایدی سرمایه (CGT)، سرازیر شدن سرمایه‌ها به سمت چهار مورد اول را کنترل می‌کنند. این کار از بروز سوداگری در این بخش‌ها جلوگیری کرده و سرمایه‌ها را به سمت بخش واقعی اقتصاد هدایت می‌کند. علاوه بر این با طرح‌های تشویقی متنوع، فعالیت‌های تولیدی و مولد را جذاب کرده‌اند. اما برخلاف سیاست اغلب کشورها، در ایران به فعالیت‌های غیر مولد، مالیاتی تعلق نمی‌گیرد؛ این در حالی است که در مقابل از عمده فعالیت‌های اقتصادی مفید و مولد که منجر به رشد اقتصادی می‌شود، انواع و اقسام مالیات‌ها اخذ می‌شود. این عامل یکی دلایل هدایت حجم بالایی از نقدینگی موجود در کشور به سمت فعالیت‌های غیر مولد شده است.
به تعبیر مقام معظم رهبری، بلای نقدینگی وقتی به نعمت تبدیل می‌شود که آن را به سمت تولید هدایت کنند تا چرخ‌های زندگی مردم به حرکت دربیاید. وقتی نقدینگی دست مردم به سمت تولید و فعالیت‌های مولد و سودآور اقتصادی برود، اولاً به میزان بسیار کمتری موجب تورم می‌شود و ثانیاً اگر هم در این شرایط تورمی به وجود بیاید، نباید نگران تبعات ناچیز تورمی آن بود زیرا به‌صورت هم‌زمان موجب اشتغال‌زایی، تولید، خروج از رکود و گردش پول در تجارت و اقتصاد شده است که قدرت خرید مردم را خصوصاً در اقشار کم‌درآمد جامعه افزایش می‌دهد. بنابراین برای دستیابی به این اهداف، دو نکته باید موردتوجه مسئولین کشور قرار گیرد:
الف) تعریف پروژه‌های مولد اقتصادی و برطرف کردن موانع و بروکراسی از سر راه آن‌ها
ب) جلوگیری از سودهای غیرمتعارف و بادآورده در فعالیت‌های غیرم ولد.
* طرح‌های پالایش نفت خام با دو هدف هدایت نقدینگی و کاهش خام فروشی
پروژه‌های مولد زیر بنایی و کلان زیادی در حوزه‌های کشاورزی، انرژی، نفت، فولاد، ساخت نیروگاه و غیره می‌توان تعریف کرد که امکان هدایت نقدینگی به سمت آن‌ها وجود دارد. تحریم‌های نفتی برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران به‌عنوان یک رکن بودجه کشور، زیان‌دهی اغلب پالایشگاه‌های فعلی و نبود ظرفیت پالایش نفت بیشتر، مشکلات متعددی برای کشور ایجاد کرده است. درحالی‌که دیگر کشورهای دنیا مثل کره جنوبی و ژاپن حتی با نفت وارداتی هم صنعت پالایش پرسودی دارند. راهکار اصولی و بلندمدت رهایی از وابستگی نفت خام و پالایشگاه‌های زیان‌ده، افزایش ظرفیت پالایشی کشور با ساخت پالایشگاه‌های جدید است.
تجربه توسعه و ساخت پالایشگاه‌هایی ازجمله ستاره خلیج‌فارس و شازند اراک در زمان تحریم‌ها که با منابع دولتی اجرا شدند و در مقابل، توقف طرح‌هایی مثل پالایشگاه آناهیتای کرمانشاه، سیراف، پارس پتروفیلد و جاسک که هنوز در انتظار تأمین مالی قرار دارند نشان می‌دهد که در تکمیل این پروژه‌ها مانع تجهیزات و لایسنس وجود ندارد، بلکه مشکل اصلی وابستگی شدید اجرا به تأمین مالی است.
تأمین مالی از طریق صندوق توسعه ملی و تأمین مالی از طریق جذب فاینانس خارجی دو راهکار مطرح‌شده برای تأمین مالی این پروژه‌ها است. اما صف طولانی درخواست‌کنندگان وام صندوق توسعه ملی و همچنین عدم پرداخت تمامی نیاز مالی پروژه از سوی این صندوق، موجب شده است که استفاده از تسهیلات صندوق توسعه ملی مسیر مناسبی برای پروژه‌های مذکور نباشد. راهکار دوم یعنی فاینانس یا تسهیلات خارجی نیز در سال‌های اخیر با موفقیتی همراه نبوده و صرفاً در حد رایزنی و تفاهم‌نامه باقی‌مانده است.
* یک تیر و دو نشان هدایت نقدینگی به سمت طرح‌های پالایشگاهی
با توجه به پاسخگو نبودن دو روش اخیر، به نظر می‌رسد هدایت نقدینگی مردمی به سمت پروژه‌های پالایشی در صورت جذابیت سرمایه‌گذاری، می‌تواند روش مناسبی برای تأمین مالی پروژه‌های مذکور باشد که دو هدف هدایت نقدینگی به سمت صنایع مولد و کاهش خام فروشی را به‌صورت هم‌زمان تأمین کند؛ اما مسئله اینجاست که این هدایت نقدینگی به چه روشی باید اجرا شود.
درواقع نقدینگی موجود در جامعه یکی از عوامل تشدید گرانی‌ها در ماه‌های اخیر است. هدایت نقدینگی به سمت پروژه‌های مولد مانند ساخت پالایشگاه‌های جدید با استفاده از سرمایه‌گذاری مردمی نه‌تنها موتور محرکی برای توسعه‌ی صنعت پالایش کشور است، بلکه می‌تواند باعث بی‌اثر کردن تحریم‌های نفتی نیز شود.
اخیراً کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی طرحی را برای جذاب‌تر کردن پروژه‌های پالایشی و هدایت نقدینگی به این سمت آماده کرده است که هنوز جزئیات دقیقی از آن اعلام نشده است. با توجه به مشکلات زیاد دست و پاگیر صنعت پالایش نفت در ایران و با توجه به زیان‌ده بودن اکثر پالایشگاه‌های نفت موجود در کشور، باید دید این طرح‌ها چگونه می‌توانند توجیه اقتصادی خوبی برای استقبال مردم و برای رقابت‌پذیر کردن آن‌ها با سود بدون ریسک بانکی ایجاد کنند؟
